Ubiegłoroczne międzynarodowe warsztaty teatralne w Szczecinie przynoszą pierwsze owoce. Teatr KOD został zaproszony do Tallina (Estonia) na V Międzynarodowy Festiwal Teatrów Amatorskich „Bałtycki Brzeg 2011”, który odbył się w dniach 25 – 27 marca. Organizatorką festiwalu jest Tatiana Bujnowa, reżyserka i instruktorka teatralna w Centrum Rosyjskiej Kultury, które to od pięciu lata zaprasza amatorskie teatry z Europy chcące pokazać swoje spektakle tallińskiej publiczności. Festiwal ma charakter konkursowy, lecz nie są na nim przyznawane kolejne miejsca, a honorowe tytuły: najlepszego reżysera, najlepszej kobiecej kreacji aktorskiej i najlepszej męskiej kreacji. W tym roku do konkursu stanęły teatry z Rosji (Sankt Petersburga i Smoleńska), Litwy (z Kłajpedy), Łotwy (z Rezekne), Włoch (z Florencji), Polski (KOD z Dębna) i gospodarze, czyli Teatr Art-Grotesk z Tallina. Gościem specjalnym był Andre Moszoj z Teatru „Rosyjska scena” z Berlina w Niemczech, który znakomicie wykonał monodram  „Spowiedź maski”.

            Znakomite warunki techniczne, bardzo pomocna obsługa, zapobiegliwi i serdeczni gospodarze i oczywiście nasi ubiegłoroczni znajomi sprawili, że czuliśmy się komfortowo w rosyjsko języcznym tłumie wykonawców, widzów i gości. Jedynie -5⁰ C i hałdy śniegu na chodnikach psuły radość zwiedzania Tallina.

            Poziom oglądanych 7 przedstawień można śmiało określić jako profesjonalny. Różne formy (od musicalu po bajkę, od monodramu po trzydziestoosobową współczesną wersję „Romea i Julii”) i różne języki, a do tego niekiedy prawie dwie godziny trwające przedstawienia sprawiły, że uczta teatralna dla naszych oczu i uszu miała wymiar super przygody. Baliśmy się najbardziej o to czy nasz spektakl „Zapach” zostanie właściwie odebrany, czy język polski utrudni zrozumienie treści, śledzenie losu bohaterów, nie zanudzi widzów… Poszło świetnie – Magda z Martą zaśpiewały znakomicie, Bartek z Marcinem zagrali koncertowo swoje role, Dominik zbudował finałowe napięcie, a Robert malował światłami jak zawodowiec. Reakcja widzów po spektaklu była zaskakująca. Instruktorzy i nasi znajomi z Łotwy z zachwytem opowiadali o formie i emocjach, których doświadczyli podczas oglądania. Tatiana Bujnowa ze łzami w oczach chwaliła dziewczyny za śpiew, a reżysera za scenograficzną ascezę i piękną historię o wędrowaniu. Na każdej przerwie, a nawet podczas kolacji doświadczaliśmy wyrazów uznania. I w ten sposób zrobiło się jeszcze milej. Bariery językowe pokonane (komunikacja głównie w języku rosyjskim), strachy i kompleksy przełamane, a wiedza i umiejętności pogłębione z pożytkiem dla naszego warsztatu aktorskiego i reżyserskiego. Warto było jechać taki szmat drogi, by się dowiedzieć, że teatr posługuje się uniwersalnym językiem przekazu. I nasz też!

            Werdykt jurorów był tym elementem tego festiwalu, którego nie braliśmy w swoich rozważaniach o wizycie w Tallinie pod uwagę. Nie nam się przecież mierzyć z prawie profesjonalnymi przedstawieniami (zrobionymi przez zawodowych reżyserów z amatorami), a tak naprawdę, to nie wiedzieliśmy, że walczymy o jakieś nagrody. Okazało się, że tutaj nie przyznaje się miejsc, lecz dyplomy uznania w kategoriach, które jurorzy ustalają po analizie obejrzanych spektakli. Podczas podsumowywania przez T. Bujnową tegorocznej edycji „Bałtyckiego Brzegu” dowiedzieliśmy się, że jurorzy mieli ogromny dylemat kogo w tym roku szczególnie uhonorować swoim dyplomem. Przewodniczący jury pokusił się o ocenę niektórych przedstawień zaczynając od tych, które zrobiły na nim największe wrażenie. A zaczął od zachwytu nad monodramem z Berlina, a zaraz po nim wygłosił kilka zdań o naszym przedstawieniu podkreślając umiejętność grania przez młodych aktorów wewnętrznymi emocjami, tak bliskimi metodzie Stanisławskiego czy Meyerholda, a tak rzadkimi w teatrze amatorskim. Wreszcie nastąpił moment wręczania. Na sali dało się wyczuć ogromne napięcie i… cisza. Przewodniczący robi wstęp i po chwili wiadomo, że najlepszym reżyserem został Wiktor Nikolaev, reżyser spektaklu „Symfonia ognia” (Teatr Juwenta, Sankt Petersburg). Nagrodę za najlepszą rolę żeńską odebrała Julia Stiepanovna za rolę Agafii w „Ożenku” (Teatr Dialog ze Smoleńska). Natomiast – „…i tu zgodzicie się ze mną – mówi juror – że najciekawszy męski duet pojawił się w spektaklu…”Zapach” Teatru KOD z Polski, Bartosz Mazurkiewicz i Marcin Charęza, którym przyznajemy tytuł ‘Najlepszy męski zespół aktorski’” Oczywiście Bartek i Marcin skamienieli, ale wypchano ich po tę najmniej spodziewaną nagrodę. I o czym dalej pisać?

            Wróciliśmy do Polski szczęśliwi, mile połechtani, z postanowieniami, że nareszcie się wyśpimy i… No, właśnie: Dokąd dalej z tym sukcesem? Może do roboty, kolejnej roboty z młodymi KOD-owiczami, by oni też mieli możliwość spróbowani kiedyś tego tortu z teatralnym sukcesem na środku?

            Dziękujemy naszej pani Dyrektor za stworzenie nam warunków do pracy, której efekty zachwycają ludzi za granicą. Dziękuję Samorządowi Gminy za przydzielenie nam takiej puli pieniędzy, byśmy mogli dojechać na ten festiwal, a Łukaszowi Zającowi dziękuję za wsparcie finansowe, które pozwoliło nam przetrwać czterodniową podróż.

<<GALERIA>>

Anatol Wierzchowski